Habang may buhay, may pag asa...

Habang may buhay, may pag asa...

Unti-unting nagliliwanag ang karimlan
Tila bagong pag asa yaring masisilayan
Heto ako at muling nangangarap
Ang damdaming ito ay walang kasing sarap

Dinuduyan ako ng malamyos mong tinig
Ikaw ba’y isang anghel na nagmula sa langit?
Tinutunaw ako ng iyong mga titig
Pangarap ko sana’y huwag mong ipagkait

Kumpleto na sana ang lahat sa buhay kong ito
Ang kulang na lang ay malaman ang totoo
Anghel na walang pakpak, sa aki’y huwag magbiro
Baka pangarap ko, sa isang iglap maglaho....

Ako napapaisip kung may pag-asa pa nga ang Pilipinas...

Sa akin po- May pag-asa pa ang Pilipinas!

Palagay ko nasa mga kamay natin ang pag-asa hindi sa pilipinas
o sa mga namumuno dito.Times like these, kelangan ng konting diskarte at innovation..
Desperate times needs desperate moves.But seriously, I think meron, lalo na after GMA's term.
It will take a long time pero mukhang meron talaga. A lot of NGOs are working hard and some of them are succeeding.
Education is key. An educated population is an educated electorate.The important thing,
I believe, is to disregard the presence of the government. Personal opinion ko lang.
Kung tangalin mo ang gobyerno sa equation, may pag-asa kasi maraming Filipino,
local at abroad, ang handang tumulong.Mawawalan lang ng pag-asa ang Pilipinas kung lahat ng pinoy mawawalan ng pag-asa.
disiplina at dedikasyon sa trabaho ang kailangan ng pilipino para umunlad ang pinas, pero papaano?
lumarga ka lang sa edsa daming jaywalkers
manood ka ng XXX dami mong malalaman na manloloko ng produktong gawa nila.
mga barangay hall na ginagawang bahay ng mga punong barangay
mga walang silbing municipal engineers na nagaapruba ng mga delikadong billboards at mga dormitoryong walang safety precautions at fire exits
gobyernong walang inatupag kundi ang magagawan ng kapangyarihan at kurakot sa kaban ng bayan (meron pa bang laman?)
mga drayber nga pangpublikong sasakyan na nagsasakay at nagbababa ng pasahero sa gitna ng kalsada
mga pasaherong pumapara kahit saan, wag lang sa bus/jeepney stop para di na maglakad
I don't believe the country is hopeless. It will take a loong uphill climb for those who want changes.
I dont even watch tv news or listen to politicians, they will just waste your time. For me,
I won't even bother thinking about going back home for good or posting in a Pinoy forum if I think it's hopeless.
there are like-thinking people like in the NGO's who in their little ways may form diffrerent seeds around the country to have some meaningful changes.
In the meantime, you must also make some living...

Kailangan lang tumingin sa paligid, pero way past the ugliness and imperfections. I witness that everyday-
Yung mga bulok na pulitiko, mandurugas na tindero, balahura na drayber, insensitive at mapapel na hospital administrator - kakaunti lang yan kumpara sa mabubuting Pinoy na handang magsakripisyo at maglingkod sa bayan, nasaang bahagi man sila ng mundo. Ang suma-tutal, TAYO yung pag-asa ng bayan.
But again, araw-araw may patunay na may pag-asa pa ang Pilipinas.
Ibig sabihin ay hindi pa nahahatulan ng bitay ang bansa natin. At habang may sumasagot pa na MAY PAG-ASA PA ANG PILIPINAS! nang hindi labas sa ilong, we have nowhere else to go but up.
Never stop hoping for our country.
Never stop caring for our people.
Demand greatness from ourselves as Filipinos.
Be an inspiration to other Filipinos.

And for those who believe in God: Hindi mo mahal ang Diyos kung hindi mo mahal ang Pilipinas.